Zaterdag 18 mei. Ik heb ‘s ochtends een newbornshoot en de rest van de middag en avond vrij. Vanavond is de finale van het songfestival en ik kijk er naar uit om die te gaan kijken. Ik zit midden in mijn shoot als ik om
10.47 uur word geappt door I: ‘Mijn vliezen zijn net gebroken, verder nog erg rustig! We houden je op de hoogte.’
Ik heb bewust weinig gepland dit weekend, omdat ik een drukke week heb gehad en zit te wachten op 2 bevallingen. Het is nog best spannend, want deze dames zijn beide 25 mei uitgerekend. Het is een kleine kans, maar tóch.
Na de app van de één, app ik de ander om te vragen hoe het bij haar gaat: ‘Rustig, niets aan de hand.’ Gelukkig, denk ik. Nu is het wachten op een tweede bericht. We zitten inmiddels bij de buren, waar zich nog meer buren aansluiten en ik houd mijn telefoon natuurlijk nauw in de gaten.
Één van de buurvrouwen is een collega van de toekomstige moeder en dat maakt het best lastig want ik wil natuurlijk niet dat zij iets in de gaten krijgt als het zover is. Het blijft stil, tot 16.30 uur. I. appt dat het nu toch wel echt op gang komt. Ik ben van plan om naar huis te gaan waar ik dan gewoon, als ik weer bericht zou krijgen, in alle rust kan vertrekken zonder dat iemand het doorheeft. Ze maken het me wel wat lastig door te besluiten dat ze pizza willen bestellen. Ik ga maar gewoon mee in de flow en we bestellen de pizza’s.
Ondertussen loop ik even naar huis om mijn tas in te pakken, dan kan ik straks meteen weg.
Om 18.07 uur krijg ik telefoon van de partner van I., ze zijn in het Martini ziekenhuis Groningen en de ontsluiting komt goed op gang, 4/5 cm. De pizza’s zijn volgens de pizzatracker bijna klaar dus ik wacht daar nog even op. Ondertussen word ik bestookt met vragen en ik verzin een dom verhaal dat ik naar een back-up bevalling moet. Hierdoor weet de collega van I. echt niet waar ik zo naar toe moet en wie er aan het bevallen is.
Eindelijk, de pizza’s! Ik eet een paar stukken en rest neem ik mee. Ik kan niet meer wachten om te vertrekken en ik wacht dan liever in het ziekenhuis dan dat ik het risico loop te laat te komen.
Rond 19.00u kom ik aan in het ziekenhuis. Ik kom binnen in een hele serene kamer. I. zit in bad, vangt in alle rust haar weeën op en wordt daarbij super lief ondersteund door haar partner.
Om 19.30 uur heeft ze al volledige ontsluiting! Zo, dat gaat snel! De overgang naar de volgende fase doet haar goed, ze heeft vertrouwen, straalt rust uit en maakt tussendoor grapjes. Ze blijft de eerste persweeën in bad, maar besluit op een gegeven moment om er toch uit te gaan. Heel rustig komt de baby dichterbij. I. is heel sterk en blijft heel rustig. Ze doen het echt samen en het is zo mooi om te zien. Het zijn een paar heftige weeën, maar om 21.25 uur wordt het jongetje, nadat hij verlost is van de navelstreng om zijn nek en lijf, al krijsend geboren. Wat een opluchting en wat een emotie!
Zijn naam is Joris
Het mannetje maakt het goed. Hij laat al aardig van zich horen, is heel beweeglijk en heeft een mooie roze kleur. Joris ligt heerlijk bij zijn moeder. De navelstreng wordt doorgeknipt en nu is het wachten op de nageboorte. De placenta blijft helaas vastzitten en na wat bezoekjes van een verloskundige en een gynaecoloog wordt er besloten om het in de OK te gaan verwijderen.
Wat een domper op deze mooie bevalling zeg. Ik vind het zo sneu voor de kersverse ouders, maar ze blijven heel rustig en kalm. Als I. meegenomen is naar de operatie kamer, blijf ik achter met Joris en de vader. Ik maak foto’s en filmpjes van de controles en het wegen en leg vast hoe de vader Joris zijn eerste luier omdoet en zijn rompertje aantrekt. Op dit moment besef ik weer des te meer dat wat ik doe heel belangrijk kan zijn. Rond middernacht worden we opgehaald, het is een emotioneel weerzien van het gezin. Ze zijn weer compleet en mijn taak zit erop.
Moe maar voldaan loop ik naar mijn auto. In de auto luister ik naar de puntentelling van het Songfestival. Ik rij de oprit op en 5 minuten later hoor ik Nederland winnen. Hyper van deze bijzondere dag en de overwinning ga ik naar binnen.
Bedankt lieve ouders dat ik bij dit moment aanwezig mocht zijn, heel veel geluk en liefde samen met Joris.
Liefs, Suus
Comments